Möllenkamp (1949) ging al op jonge leeftijd werken en studeerde in zijn vrije tijd economie. Hij werd vertegenwoordiger bij Sanyo; later werkte hij bij automatiseringsbedrijf NCR. Möllenkamp had de naam alles te kunnen verkopen wat hij maar wilde.
In 1982 werd Möllenkamp ‘ontdekt’ door een headhunter van woningbouwcorporatie Patrimonium (voorganger Rochdale), waar hij twee jaar later in het bestuur kwam. Toen bestuursvoorzitter Roel Otten vertrok, nam Möllenkamp in 1990 zijn plaats in. Dit zou het begin worden van een succesvolle en rijke carrière, die in 2015 zou leiden tot een gevangenisstraf van 30 maanden.
In 2004 realiseert hij de fusie met Bouwvereniging Rochdale, waardoor een van de grootste woningcorporaties in Nederland ontstaat.
Eind januari 2009 wordt Möllenkamp op staande voet ontslagen en doet zijn werkgever aangifte. Hij zou zichzelf hebben verrijkt door zichzelf een hoger pensioen toe te kennen. Ook liet hij zich rondrijden in een Maserati met een blauw taxikenteken. Er waren al vaker aanwijzingen dat er iets niet deugde bij Rochdale en de bij de lokale PvdA populaire Möllenkamp. Zo vertelde een hoge ambtenaar van het ministerie van VROM in 2008 tegen de Volkskrant het merkwaardig te vinden dat Möllenkamp privé een woning van Rochdales huisaannemer had gekocht. In oktober 2008 kwam de Maserati van Möllenkamp landelijk in het nieuws. En de luxe Spaanse vakantievilla in Altea. Wat Möllenkamp betreft, werd echter een oogje toegeknepen, omdat hij de hoofdstad te hulp was geschoten met de dringend noodzakelijke sanering van de Bijlmer. Rochdale eist ruim een miljoen euro van hem terug en laat in de zomer van 2009 voor dat bedrag beslag leggen op zijn onroerend goed en bankrekeningen.
“van sociaal huisvester tot Maseratirijder” zoals Ton Damen schreef in het Parool in februari 2009. In het onderzoek naar dubieuze vastgoedtransactie door het OM wordt ook gekeken naar het bouwbedrijf Multi Corporation uit Gouda, dat mogelijk steekpenningen zou hebben aangeboden voor het verkrijgen van opdrachten. In augustus 2010 biedt het OM de verdachten een transactie aan. Multi Corporation betaalt 565.000 euro en twee bestuurders betalen ieder een bedrag van 25.000 euro. Er wordt daarmee geen schuld erkend. Het OM ziet af van verdere strafvervolging.
Begin 2012 wordt (de natuurlijke persoon) Möllenkamp failliet verklaard. Er loopt dan nog een juridische procedure tegen hem waarin Rochdale 6 miljoen euro van hem eist, inmiddels aanzienlijk meer dan de oorspronkelijke claim. Volgens Rochdale heeft Arie van Erkel voor 1,25 miljoen euro leningen zonder aflossing en rente (schenkingen) verstrekt aan Möllenkamp en werd Rochdale voor 3 miljoen euro benadeeld in een deal over de levering van woningen in Lelystad door Nawon, van diezelfde Van Erkel.
Tevens concludeert de rechtbank van Lelystad in een tussenvonnis dat Möllenkamp de handtekening van de terminaal zieke oud directeur Leo Mulder heeft vervalst onder een brief waarin hij zichzelf vanaf 1991 een jaarlijkse bonus toekent van ruim drie maandsalarissen. Naar deze ‘vervalsing’ had Rochdale in 2009 al onderzoek laten verrichten door een handschriftdeskundige.
Enkele weken later maakt het OM bekend van plan te zijn Möllenkamp en vier andere betrokkenen bij voormalige zakenpartners van Rochdale te gaan vervolgen.
Eind december 2013 meldde de Telegraaf dat de Belastingdienst 500.000 euro van Möllenkamp terugeiste vanwege verzwegen inkomsten. Daar zouden onder meer een half miljoen aan smeergeld, een geschonken Porsche en een Ferrari onder vallen, alsmede de uitgaven die hij deed met de creditcard van Rochdale. In totaal zou Möllenkamp in 2007 ruim 800.000 euro hebben verdiend. Minder dan een kwart daarvan gaf hij op aan de fiscus. De naheffing kwam aan het licht doordat hij hierover zelf een zaak begon tegen de Belastingdienst. De bestuursrechter in Haarlem dwarsboomde evenwel zijn poging om onder de naheffing uit te komen.
De rechtbank in Amsterdam veroordeelde Möllenkamp begin december 2015 tot een onvoorwaardelijke celstraf van 2,5 jaar voor omkoping, verduistering, oplichting van zijn werkgever, belastingfraude, meineed en witwassen. De rechters vonden de grote media-aandacht geen reden voor strafverlaging, omdat dat nu eenmaal bij zo’n functie hoort.
Zijn echtgenote en twee van zijn voormalige zakenpartners werden veroordeeld voor fraude en omkoping tot werkstraffen van 240 uur, voor de zakenpartners aangevuld met korte gevangenisstraffen.
Eind maart 2019 diende zijn hoger beroep, waarin het Gerechtshof Amsterdam er nog een schepje bovenop deed en ‘de Maseratiman’ veroordeelde tot een gevangenisstraf van 3 jaar en 3 maanden. Hij liet weten het vonnis zeer teleurstellend te vinden en in cassatie te gaan.
bron: Parool, NOS, de Volkskrant (Tjerk Gualthérie Van Weezel)