Clemens K.
Clemens K.

In 2009 kwam aan het licht dat Clemens K. – als voormalig hoofd financiën – 16 miljoen euro van het fonds voor Beeldende Kunst, Vormgeving en Bouwkunst (BKVB) had verduisterd. K. was toen al met zijn vrouw en drie kinderen naar Thailand gevlucht, een route die wel vaker wordt gevolgd door personen, die uit handen van Justitie willen blijven. Het land heeft geen uitleveringsverdrag met Nederland. Eind 2010 werd hij bij verstek veroordeeld tot 5 jaar cel.

Het betreft één van de spectaculairste fraudezaken in de Nederlandse kunstwereld. Terwijl zijn collega’s niets vermoedden, sluisde het hoofd financiën 16 miljoen euro weg, tweederde van het jaarbudget van het fonds. Zijn tactiek behelsde het goedkeuren van fictieve aanvragen aan niet-bestaande instellingen. Hiertoe imiteerde hij de handtekening van directeur Lex ter Braak. Het maximaal over te boeken bedrag was 50.000 euro. Hij vond een manier om dit bedrag een onbeperkt aantal keer over te boeken en deed dit maar liefst 300 keer.

K., sinds 2000 werkzaam bij het fonds, zou het geld tussen september 2007 en maart 2009 naar diverse rekeningen in binnen- en buitenland hebben gesluisd. De verduistering kwam aan het licht toen bankbedienden van de Raiffeisen Bank in het Tiroler dorpje Waidring alarm sloegen. Er was maar liefst 203 maal 50.000 euro overgemaakt naar een rekening bij die bank. Op een gegeven moment meldden drie keurig geklede Duitse mannen zich bij het bankfiliaal, met de mededeling dat zij enkele dagen later het geld in contanten zouden opnemen.
Volgens de Oostenrijkse politie was Clemens K. verwikkeld in een grote zwendel- en witwasoperatie.

Al snel nadat de fraude werd ontdekt, bleek er sprake van een ‘Limburgse connectie’. K. had 2 miljoen euro overgemaakt op de rekening van een schuldhulpverlener in Kerkrade. Die had 52.000 euro daarvan – zo bleek uit documenten waar dagblad De Limburger inzage in had – doorgesluisd naar rekeningen van drie anderen. Eén van die drie, de failliete ondernemer Ronald Noteboren uit Schinnen, werd in februari 2009, net over de Belgische grens, dood aangetroffen. Tot nu toe is niet duidelijk geworden wie er achter de moord zit.

Toen in de behandeling van het hoger beroep duidelijk werd dat een vrijgeleide naar Nederland er niet in zat, togen zijn advocaten Geertjan Van Oosten en Khalid Kasem met instemming van het gerechtshof in Amsterdam in de loop van 2012 zelf naar Thailand. In een videobekentenis vertelde Clemens K. (1969) zijn kant van het verhaal. De advocaten waren van mening dat K. onder druk van criminelen handelde en dat hij werd afgeperst. Het hof gaf politie, justitie en de rechter-commissaris in ieder geval 6 maanden de tijd om aanvullend onderzoek te doen.

BKVB logo

In maart 2013 liet Clemens K. de Volkskrant – die hem in Thailand wist te traceren – weten terug te willen keren naar Nederland. In hoger beroep wilde hij opening van zaken geven en zijn straf ondergaan. Hij benadrukte volledig verantwoordelijk te zijn voor de verduistering en zei er zelf weinig tot niets aan overgehouden te hebben. De bedrijfscultuur en het gebrekkige toezicht waren er debet aan dat hij – telkens onder ernstige bedreiging en zware druk – frauduleus handelde. Samen met directeur Lex ter Braak zou hij getracht hebben overschotten van het Fonds BKVB, in 2012 opgegaan in het Mondriaanfonds, te parkeren en veilig te stellen, om zo te voorkomen dat die naar het ministerie teruggestort zouden moeten worden.

Bron: Volkskrant (Merijn Rengers, John Schoorl, Harmen Bockma), Kunstbeeld, De Limburger (Annelies Hendrikx, Bjorn Thimister), Het Parool


Reacties

K., Clemens — Geen reacties

    Geef een reactie

    Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

    HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>