Lamine Diack
Lamine Diack

Als voormalig verspringer was Lamine Diack (1933) van 1999 tot 2015 president van de IAAF (Internationale Associatie van Atletiek Federaties), sinds 1993 gevestigd in Monaco. De Senegalees was tevens lid van het IOC. Naar veel later zou blijken, creëerde Diack binnen de IAAF een soort van schaduwbestuur, door zijn zoon Khalil op de loonlijst te zetten, zijn vriend Habib Cissé als zijn persoonlijke juridische adviseur aan te stellen en zijn zoon Papa Massata het contract te gunnen voor marketingactiviteiten namens de IAAF in opkomende landen. Met zijn Pamodzi Sports Marketing richtte hij zich op landen als Brazilië, Rusland, India, China, Qatar, Zuid Korea, Mexico en landen in Afrika. Hij fungeerde als marketingconsultant voor de IAAF, maar was dat bijvoorbeeld ook voor de Russen, die de wereldkampioenschappen 2013 toegewezen kregen.

Russische atleten hadden altijd wind mee

Nog geen jaar voor het einde van zijn bestuurstermijn bij de IAAF werd in december 2014 door de ARD een documentaire uitgezonden over verdenkingen van systematisch dopinggebruik onder Russische atleten. Vitaly Stepanov, voormalig functionaris van het Russische Anti-Doping Agentschap (RUSADA) en zijn vrouw Yulia, een voormalig hardloopster, deden een boekje open over dopinggebruik en het verhullen van positieve dopingtesten. Daarin noemden ze ook Grigory Rodchenkov, directeur van het onderzoekslaboratorium, dat evenals RUSADA en de Russische atletiekfederatie gefinancierd wordt door de staat.

Het Franse L’Equipe bracht in diezelfde maand het verhaal van Liliya Shobukhova, de marathonloopster die voor het leven werd geschorst en haar medailles van de spelen in Londen en Chicago moest inleveren. Twee functionarissen van de Russische atletiekfederatie zouden haar hebben afgeperst: voor 450.000 dollar zouden zij haar positieve test op verboden middelen manipuleren. 

En alsof dat nog niet genoeg was, kwamen er tevens verontrustende berichten naar buiten over de toewijzing van de wereldkampioenschappen atletiek 2017. Waar Qatar probeerde diverse internationale sporttoernooien binnen te slepen, ging deze editie naar Londen. Later zou Doha alsnog de volgende editie krijgen toegewezen. Wel zou Papa Massata Diack, ja, zoon van, 5 miljoen dollar hebben ontvangen uit Qatar voor het regelen van sponsordeals en de verkoop van televisierechten. Beide zaken die vaak helpen bij een bid voor een sportevenement als de Olympische Spelen of een wereldkampioenschap voetbal.

WADA stelde onderzoek in

Naar aanleiding van de onthullingen over het vermeende dopinggebruik van Russische atleten en de falende controle daarop, kondigde WADA-president Sir Craig Reedie al snel een nader onderzoek aan. Voormalig WADA-president Dick Pound kreeg de leiding over dit onderzoek, geassisteerd door Richard McLaren, lid van het Court of Arbitration for Sport (CAS).

Voorafgaand aan de WK 2015 in Peking werd een nieuwe president gekozen: de Engelse Lord Sebastian Coe, tot dan zeven jaar vice-voorzitter van de IAAF. Bij zijn afscheid roemde Diack de ontwikkelingen binnen de wereldwijde atletiek en de IAAF, waaronder de controle op het gebruik van doping. Hij verweet de pers te focussen op de enkele positieve tests. De IAAF startte met testen buiten wedstrijden en introduceerde als eerste een ban van 4 jaar. “Als er maar de geringste twijfel bestaat over de sporters, dan is dat het einde van de atletiek”, zo sprak hij.

Lamine Diack, IAAF logo

In november 2015 presenteerde Pound de eerste uitkomsten van zijn onderzoek en die waren niet mals. Ze raakten zelfs de Russische minister van Sport Vitaly Mutko, die wel van de malversaties geweten zou moeten hebben. De IAAF-top zou zich schuldig hebben gemaakt aan corruptie en fraude, zo concludeerde hij. Lamine Diack en nog enkele IAAF-functionarissen werden die maand in Frankrijk gearresteerd.

Twee maanden later kwamen Pound en McLaren met het tweede deel van hun rapport. Voormalig IAAF-voorzitter Lamine Diack, zijn nepotisme en vriendjespolitiek kregen er flink van langs. ‘De corruptie binnen de atletiekfederatie ontstond aan de top’, stelde hij vast. Rond Diack opereerde een kring van hoge officials die fraudeleuze praktijken met zijn goedkeuring ondernamen en een oogje dichtknepen bij alom aanwezig dopinggebruik in Rusland. De belangen van succesvolle wereldkampioenschappen atletiek in Rusland waren meer waard dan een schone sport. Pound hield volgens velen de kersverse voorzitter van de IAAF de hand boven het hoofd, door over hem te constateren: ‘Als Coe had geweten van de corruptie had hij er wel wat aan gedaan.’

Diack voor het leven geschorst door IAAF

Inmiddels was Lamine Diack door de IAAF voor het leven geschorst, net als zijn zoon Papa Massata Diack en de Russische bondsvoorzitter Valentin Balachnitsjev en hardloopcoach Alexei Melnikov. Diack sr. had aan de autoriteiten opgebiecht 1,5 miljoen euro te hebben gekregen van de Russische atletiekbond (ARAF) in ruil voor het verdoezelen van positieve dopingtesten. De Franse aanklager Éliane Houlette maakte bekend dat bij het hoofd van de IAAF anti-doping eenheid Gabriel Dollé zo’n 100.000 euro in een een safe thuis was aangetroffen bij zijn aanhouding. Balachnitsjev, tevens penningmeester van de IAAF, bleek z’n rekening sinds 2012 gespekt te hebben met 1,8 miljoen euro. 

Naar Lamine Diack vindt momenteel strafrechtelijk onderzoek plaats door de Franse politie, die zijn paspoort heeft ingenomen. Voor zijn zoon werd door Interpol een internationaal opsporingsbevel uitgevaardigd, waarna Papa Missata Diack zich niet meer buiten Senegal heeft vertoond.

bron: the Guardian (Sean Ingle, Owen Gibson), The New York Times (Tariq Panja), NRC (Jorg Leijten), Runner’s World, Wikipedia


Reacties

Diack, Lamine — Geen reacties

    Geef een reactie

    Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

    HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>