Medio december 2014 verscheen een interview met Antoine Deltour in de Franse krant Liberation. Als medewerker van PwC Luxembourg had hij bij zijn vertrek in 2010 bestanden meegenomen, waar een journalist een jaar later belangstelling voor bleek te hebben. Voor Deltour was het een geval van serendipiteit; op zoek naar trainingsmateriaal stuitte hij erop. Hij was ontsteld over hun inhoud en maakte een kopie. In mei 2012 kwam het materiaal aan de orde in een uitzending van het Franse televisieprogramma Cash Investigation. Daarop deed PwC aangifte. Deltour (1986) verscheen begin december voor de rechter voor diefstal, schending van het beroepsgeheim, onrechtmatig verkrijgen van gegevens en  het lekken van bedrijfsgeheimen. Hij riskeert een celstraf en een fikse boete.

In november 2014 begon ICIJ met het publiceren van de luxleaks, zoals ze werden genoemd: vertrouwelijke Luxemburgse tax rulings met veelal internationale bedrijven. In dit geval allemaal uitgedokterd door Pricewaterhouse Coopers, maar de overige grote accountantskantoren passen dezelfde expertise toe voor hun grote klanten. Naast de informatie van Deltour, bleek ICIJ over materiaal van andere klokkenluiders te beschikken. Het zou ook niet alleen om Luxemburg en – zoals in dit geval – om PwC gaan; veel meer landen kennen tax rulings en de Big Four verdienen er een goede boterham aan. 

Van veel kanten werd steun betuigd aan Antoine Deltour. Kleine ondernemers, burgers, klokkenluiders, NGO’s, vakbonden, journalisten, politieke partijen en internationale organisaties waren van mening dat hij de samenleving een dienst had bewezen en juist bescherming zou moeten genieten, zoals in veel andere landen het geval is. De onthullingen brachten de discussie over fiscale concurrentie tussen EU-lidstaten in een stroomversnelling. Zelfs Jean-Claude Juncker zag zich genoodzaakt te verklaren dat de geconstateerde praktijken indruisten tegen ‘ethische en morele normen’. De ministers van Financiën van Duitsland, Italië en Frankrijk noemden LuxLeaks een ‘keerpunt’: de fiscale concurrentie moet aan banden gelegd worden, vonden zij.

Onder de sympathisanten ook europarlementariër voor de Franse Groenen en corruptiejager Eva Joly, die in een tweet sprak van een omgekeerde wereld.

 bron: Courage, Volkskrant (Peter Giesen), Tegenlicht (Bart Heerema)