Anglo Irish Bank moest begin 2009 door de Ierse overheid worden gered, samen met Allied Irish Bank en Bank of Ireland. De ineenstorting van de Ierse huizenmarkt had de financiële sector aan de rand van de afgrond gebracht. De bank verstrekte in de jaren voor de crisis op grote schaal kredieten aan de vastgoedsector en stond daarmee aan de basis van de zeepbel die op die markt werd gecreëerd.

De bank is in 2011 opgegaan in de Irish Bank Resolution Corporation.

Vanaf 1986 tot 2005 – de periode dat Seán FitzPatrick CEO was – veranderde de bank van een kleine speler tot de op twee na grootste bank van Ierland. De jaarlijkse winst bedroeg ruim 500 miljoen euro tegen de tijd dat FitzPatrick bestuursvoorzitter werd en David Drumm zijn positie overnam. In mei 2007 noteerde het aandeel 17,60 euro, terwijl het 10 jaar eerder minder dan 1 euro waard was. Anglo Irish Bank had in 2007 een marktwaarde van bijna 13 miljard euro en de 4,5 miljoen aandelen van FitzPatrick waren een kleine 80 miljoen euro waard.
Voor zijn vertrek in december 2008 was de aandelenprijs al gekelderd naar minder dan 0,32 euro oftewel 98%. De bank was nog 242 miljoen euro waard en het belang van FitzPatrick nog 1,5 miljoen.

Het debacle werd wel omschreven als de Ierse versie van Enron, de Amerikaanse energiegigant die in 2001 ten onder ging. Menigeen stelde dat de topmanagers gelijk zouden zijn opgepakt als dit in de VS was gebeurd.

De Chartered Accountants Regulatory Board (CARB) startte een onderzoek naar de gang van zaken rond de leningen van de bank aan directieleden en naar de rol van Ernst & Young bij de verantwoording daarvan.

In het onderzoek naar de ineenstorting van de Anglo Irish Bank werden eind juli 2012 de voormalig financieel directeur William McAteer en bestuurslid Patrick Whelan als eersten na 3,5 jaar gearresteerd. Ze werden beschuldigd van het ongeoorloofd verstrekken van leningen aan een groep van 10 investeerders – de “Maple10” – en aan de vrouw van de failliete zakenman Seán Quinn en hun 5 kinderen in juli 2008 om daarmee aandelen van de bank te kopen. In het jaarverslag over 2008 stond te lezen dat tien trouwe klanten een pakket aandelen hadden gekocht met een lening ter waarde van 451 miljoen.

Ook zouden McAteer en het vroegere hoofd kapitaalmarkten John Bowe in 2008 7,2 miljard euro ’tijdelijk geleend’ hebben van Irish Life and Permanent om dit in de jaarcijfers op te nemen als deposito’s van nieuwe klanten. Zo wilden ze verhullen dat er eigenlijk sprake was van een nijpend financieringstekort. Binnen een week werd het geld weer teruggesluisd naar Irish Life and Permanent. 

In één van de meest geruchtmakende Ierse rechtszaken van de afgelopen jaren veroordeelde rechter Martin Nolan deze praktijken uiteindelijk eind juli 2016 in Dublin als oneerlijk, bedrieglijk en corrupt. McAteer kreeg een celstraf van 3,5 jaar, Bowe van 2 jaar. Dennis Casey, van de bank Irish Life and Permanent, hoorde twee jaar en negen maanden celstraf tegen zich uitspreken.  

bron: Wikipedia, Irish Times, de Volkskrant (Jonathan Witteman)